روتر چیست

دستگاه روتر چیست ؟ روتر دستگاه هوشمندی است که در شبکه‌های کامپیوتری استفاده شده و  وظیفه مسیریابی بسته‌های داده را بر عهده دارد. روتر به هر دستگاه در شبکه یک آدرس IP اختصاص می‌دهد و با استفاده از این آدرس‌ها، می‌تواند بسته‌ها را به دستگاه مقصد منتقل کند. با استفاده از روتر، بسته‌های داده می‌توانند در شبکه‌های مختلفی مانند اینترنت، شبکه‌های داخلی سازمان یا خانه، شبکه‌های بی‌سیم و غیره، به مقصد مورد نظر انتقال یابند. به این ترتیب، روتر با اتصال اینترنت بین شبکه‌ها و دستگاه‌ها در شبکه‌های بزرگ به آن‌ها امکان ارتباط و تبادل دیتا می‌دهد.

وظیفه روتر چیست؟

وظیفه اصلی روتر، ارسال بسته‌های داده از یک شبکه به شبکه دیگر است. در این فرآیند، روتر بر اساس آدرس‌های IP بسته‌ها، تصمیم می‌گیرد کدام بسته‌ به کدام شبکه برود. وقتی یک بسته داده از یک دستگاه به روتر وارد می‌شود، روتر از طریق جدول مسیریابی خود (Routing Table) تصمیم می‌گیرد بسته را به کدام شبکه بفرستد. جدول مسیریابی شامل اطلاعاتی است که نشان می‌دهد کدام شبکه‌ها مستقیماً قابل دسترسی هستند و کدام شبکه‌ها باید از طریق شبکه‌های دیگری مانند روترها یا دروازه‌ها (Gateway) قابل دسترس باشند. روتر بسته داده را از طریق پورت‌های ورودی و خروجی خود می‌گیرد. سپسو با توجه به آدرس مقصد بسته، آن را به شبکه مقصد روت می‌کند. در این شبکه، روتر دیگری ممکن است بسته را دریافت کند و آن را به شبکه بعدی هدایت  کند. این فرآیند تا رسیدن بسته به مقصد نهایی ادامه پیدا می‌کند.

تفاوت مودم و روتر چیست؟

برای اتصال به اینترنت از طریق سرویس دهنده اینترنت (ISP)، به یک مودم نیاز دارید. مودم وظیفه تبدیل سیگنال‌های دیجیتال دستگاه شما (مانند کامپیوتر یا تلفن همراه) به سیگنال آنالوگ قابل فهم برای شبکه‌های ارتباطی مانند شبکه تلفنی یا شبکه کابلی را دارد. بنابراین، مودم نقش واسطه‌ای را بر عهده دارد که ارتباط بین دستگاه شما و خطوط ارتباطی سرویس دهنده اینترنت را برقرار می کند. بعد از تبدیل سیگنال‌ها توسط مودم، بسته‌های داده از طریق خطوط ارتباطی به ISP ارسال می‌شوند. سپس ISP بسته‌های داده را در شبکه خود پردازش می‌کند و از طریق شبکه‌های بزرگتر (مانند اینترنت) به مقصد مورد نظر می‌فرستد. هنگامی که پاسخی از مقصد به شما بازگشت می‌کند، ISP بسته‌های داده را دریافت کرده و آنها را به سیگنال‌های دیجیتال تبدیل می‌کند. سپس مودم این پاسخ را به شما فرستاده و قابل مشاهده می شود.

حال زمانی که شما به اینترنت متصل هستید و می‌خواهید بسته‌های داده را بین دستگاه‌های خود در شبکه داخلی ارسال کنید، نیاز به یک روتر دارید. روتر وظیفه مسیریابی بسته‌های داده در شبکه داخلی شما را بر عهده دارد. با اتصال دستگاه‌های مختلف به روتر، آنها می‌توانند به یکدیگر متصل شوند و بسته‌های داده را بین خود ارسال کنند. به این ترتیب، روتر به شما امکان ایجاد شبکه داخلی و ارتباط بین دستگاه‌های مختلف را می‌دهد.

انواع روتر چیست:

در مورد انواع روترها، می توان به چند نوع اصلی اشاره کرد:

روتر سیمی (Wired Router):

این نوع روتر برای اتصال دستگاه‌ها به شبکه با استفاده از کابل‌های Ethernet استفاده می‌شود. روترهای سیمی برای استفاده در شبکه‌های کابلی، مانند شبکه‌های خانگی یا شبکه‌های دفتری، مناسب هستند.

روتر هسته (Core Router):

روتر هسته در شبکه‌های بزرگ و پیچیده مانند شبکه‌های اینترنتی استفاده می‌شود. کاربرد این روترها برای ارسال بسته‌های داده بین شبکه‌ها و سرویس‌دهنده‌های اینترنتی است. تجهیزات مورد بحث سرعت بالایی داشته و ظرفیت همکاری با پروتکل‌های مسیریابی پیچیده را دارند.

روتر لبه (Edge Router):

روترهای لبه در شبکه‌های محلی کوچکتر مانند شبکه‌های دفتری یا شبکه‌های داخلی سازمانی استفاده می‌شوند. آنها برای اتصال دستگاه‌های محلی به شبکه بیرونی (مانند اینترنت) استفاده می‌شوند. روترهای لبه بسته‌های داده را در محدوده‌ی شبکه محلی مسیریابی می کنند.

روتر مجازی (Virtual Router):

روترهای مجازی به صورت نرم‌افزاری در سطح سرورها یا سوئیچ‌ها اجرا می‌شوند. این روترها امکان ایجاد شبکه‌های مجازی جداگانه را فراهم کرده و بسته‌های داده را بین شبکه‌های مجازی مسیریابی می‌کنند. روترهای مجازی معمولاً در محیط‌های مجازی‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

موارد ذکر شده تنها چند نوع روتر است.  انواع دیگری از روترها هم وجود دارد که بر اساس نیازهای خاص شبکه ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد.

بهترین راهنمای خرید روتر چیست:

برای خرید یک روتر مناسب، بهتر است به موارد زیر توجه کنید:

سرعت و عملکرد:

بررسی سرعت پشتیبانی روتر در شبکه شما بسیار مهم است. اگر سرعت اینترنت شما بالا است، باید روتری با قابلیت پشتیبانی از سرعت بالا (مانند 1 گیگابیت در ثانیه) را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که روتر قدرت پردازش کافی داشته باشد تا بتواند بار شبکه را به درستی مدیریت کند.

امنیت:

امنیت یکی از مهمترین ویژگی‌های انواع تجهیزات شبکه از جمله روتر است. مطمئن شوید که روتر دارای مکانیزم‌های امنیتی قوی مانند رمزنگاری و پروتکل‌های امنیتی است. همچنین، ویژگی‌های مانند فایروال، کنترل والدین، VPN و محدودیت دسترسی به دستگاه‌های ناشناخته را در نظر بگیرید.

پشتیبانی از باندها و فناوری‌های جدید:

بررسی کنید که روتر از باندهای مختلف Wi-Fi مانند 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند. همچنین، اگر از فناوری‌های جدید مانند Wi-Fi 6 (802.11ax) یا Wi-Fi 6E پشتیبانی می‌کند، می‌توانید از سرعت و کارایی بهتری در شبکه خود نسبت به نسل‌های قبلی Wi-Fi استفاده کنید.

مدیریت و کنترل:

اگر به دنبال یک روتر پیشرفته هستید، از اپلیکیشن‌های مدیریت راه دور برای دسترسی آسان به روتر استفاده کنید. این اپلیکیشن‌ها به شما امکان می‌دهند تا از راه دور تنظیمات روتر را مدیریت کرده و به طور مداوم فعالیت شبکه خود را کنترل کنید.

قابلیت‌های اضافی:

دقت کنید که روتر دارای پورت‌های USB باشد تا بتوانید دستگاه‌های ذخیره‌سازی خارجی را به آن متصل کنید. همچنین، اگر دارای قابلیت Load Balancing است، می‌توانید بار شبکه را بین چندین اتصال اینترنت تقسیم کنید.

پشتیبانی فنی و برند:

اطمینان حاصل کنید که روتر از برند معتبری برخوردار بوده و دارای پشتیبانی فنی مناسب باشد. بررسی نظرات و بازخوردهای کاربران در مورد روترهای مورد نظر می‌تواند به شما در انتخاب مناسب کمک کند.

بودجه:

در هر خریدی میزان بودجه‌ای که می‌توانید برای آن کالا اختصاص دهید، بسیار مهم است. با توجه به بودجه‌تان، می‌توانید بین روترهای مختلف با ویژگی‌ها و قابلیت‌های متفاوت تصمیم بگیرید.

به طور کلی، قبل از خرید روتر، می‌توانید نیازها و الزامات خود را بررسی کنید و با مقایسه و بررسی مشخصات و ویژگی‌های مختلف روترها، یک روتر مناسب برای خود پیدا کنید.

تفاوت روتر سیمی و روتر بی سیم:

در رابطه با تفاوت‌های بین روترهای بی‌سیم و سیمی موارد زیر مورد نظر است.

نوع ارتباط:

روترهای سیمی از طریق کابل‌های Ethernet ارتباط بین دستگاه‌ها را برقرار می‌کنند. این کابل‌ها معمولاً از نوع CAT5 یا CAT6 هستند. در حالی که روترهای بی‌سیم از طریق امواج رادیویی و آنتن‌های وایرلس ارتباط بی‌سیم بین دستگاه‌ها را برقرار می‌کنند.

اتصال بیشتر:

روترهای بی‌سیم قادر به اتصال بی‌سیم از طریق فناوری Wi-Fi هستند. بنابراین می‌توانید دستگاه‌های بی‌سیم مانند لپتاپ‌ها، تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها و دستگاه‌های دیگر را به شبکه متصل کنید. در حالی که روترهای سیمی تنها ارتباط با دستگاه‌هایی که از طریق کابل به آنها متصل شده‌اند را فراهم می‌کنند.

قابلیت پوشش:

روترهای بی‌سیم پوشش دهی بیشتری در محیط‌های بزرگتر ارائه می‌دهند. برخلاف روترهای سیمی که به طور محدود به طول کابل محدود می‌شوند، روترهای بی‌سیم امکان اتصال بی‌سیم در محدوده‌ی بیشتری را فراهم می‌کنند.

قابلیت همراهی:

یک روتر بی‌سیم قابلیت حمل و نقل آسان دارد و می‌توانید آن را به همراه خود ببرید و در هر مکانی که اینترنت داشته باشید استفاده کنید. در مقابل، روترهای سیمی معمولاً به یک مکان خاص محدود هستند و برای اتصال دستگاه‌ها نیاز به کابل دارند.

امنیت:

روترهای بی‌سیم از ویژگی‌های امنیتی مانند رمزنگاری و پروتکل‌های امنیتی استفاده می‌کنند تا از شبکه بی‌سیم محافظت کنند. نوع امنیت روترهای سیمی نیز به این صورت است که عموماً به دلیل نیاز به فیزیکی بودن کابل‌ها، اطمینان بخش هستند.

قابلیت تنظیم:

روترهای بیسیم و سیمی می‌توانند قابلیت‌های تنظیمات متفاوتی داشته باشند. روترهای بی‌سیم معمولاً قابلیت‌های پیشرفته‌تری را در ارتباط بی‌سیم ارائه می‌دهند، مانند تنظیمات شبکه بی‌سیم، کنترل دسترسی، محدودیت برای کاربران، پشتیبانی از گروه‌های SSID متعدد و غیره. در حالی که روترهای سیمی قابلیت‌های ساده‌تری دارند و تنظیمات بیشتر مرتبط به پورت LAN است.

در نهایت، در انتخاب بین روتر بی‌سیم و سیمی، باید نیازها و اولویت‌ها را در نظر بگیرید. اگر نیاز دارید که دستگاه‌های بی‌سیم را به شبکه متصل کنید و قابلیت همراهی و پوشش بیشتری دارید، روتر بی‌سیم بخرید. اما اگر شبکه‌ی سیمی را ترجیح می‌دهید و فقط به پورت LAN نیاز دارید، روتر سیمی ممکن است گزینه‌ی مناسب‌تری باشد.

مشکلات احتمالی در روتر چیست:

روترها ممکن است با مشکلات امنیتی متعددی روبرو شوند. به این صورت که، روترها می‌توانند هدف  حملات هکرها قرار گیرند. از جمله این حملات می‌توان به هکهایی مثل دسترسی غیرمجاز، حملات مسیریابی، حملات محروم‌سازی از سرویس، شنود شبکه، سرقت هویت و masquerading اشاره کرد. برخی از تهدیدات و مشکلات امنیتی معمول در روترها عبارتند از:

دسترسی غیرمجاز:

در صورتی که روتر شما دارای ضعف در مکانیزم احراز هویت و دسترسی باشد، افراد غیرمجاز ممکن است به طور غیرقانونی به روتر و شبکه شما دسترسی پیدا کنند.

نشست‌ربایی:

هکرها تلاش می‌کنند تا نشست کاربران متصل به روتر را ربوده و با نام‌ آنها در شبکه ظاهر شوند. این می‌تواند امکان دسترسی غیرمجاز به اطلاعات و سرویس‌های شبکه را فراهم کند.

حملات مسیریابی:

برخی از هکرها مسیرهای شبکه و ترافیک را به سمت خود هدایت می‌کنند. این می‌تواند به دسترسی غیرمجاز به اطلاعات و حتی حملات مخرب ترافیکی منجر شود.

حملات محروم‌سازی از سرویس:  

این افراد ممکن است تلاش کنند تا با ارسال ترافیک زیاد به روتر، منابع آن را به طور خطرناکی سنگین کنند و سرویس شبکه را مختل کنند.

شنود شبکه:

هکرها ممکن است با استفاده از تکنیک‌های شنود شبکه، ترافیک را کنترل کنند و به اطلاعات حساسی که بین دستگاه‌ها در شبکه منتقل می‌شود، دسترسی پیدا کنند.

سرقت هویت:

ممکن است این افراد با مهندسی اجتماعی یا استفاده از ضعف‌های امنیتی، اطلاعات هویتی و اعتبارمتصل به روتر را سرقت کنند و از آنها برای هدف‌های خود استفاده کنند.

Masquerading:

در این نوع حمله، هکرها با جعل یا سرقت هویت دستگاه‌ها یا شبکه‌های معتبر، به صورت ناشناس در شبکه حضور می‌یابند. این امر می‌تواند منجر به دسترسی غیرمجاز به منابع و اطلاعات شبکه شود.

راه حل بروز مشکلات در روتر چیست:

برای مقابله با این تهدیدات و مشکلات امنیتی، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

– مطمئن شوید که روتر شما با آخرین نسخه نرم‌افزار بروزرسانی شده  و  تنظیمات امنیتی مربوطه فعال شده‌ است.

– استفاده از پسورد قوی برای ورود به روتر و تغییر پسورد پیشفرض را انجام دهید.

– فعال کردن رمزنگاری برای ارتباطات شبکه.

– غیرفعال کردن پروتکل‌ها و سرویس‌هایی که نیازی به آنها ندارید.

– استفاده از فایروال برای محدود کردن دسترسی به روتر و شبکه شما.

– نظارت مداوم بر فعالیت‌ها و لاگ‌های روتر برای تشخیص و پیگیری هرگونه فعالیت مشکوک.

– اجرای مرتب بروزرسانی‌های امنیتی برای روتر.

– محدود کردن دسترسی فیزیکی به روتر و قفل کردن آن در مکان امن.

– آموزش کاربران شبکه درباره اصول امنیتی و مسائل مربوط به استفاده امن از روتر.

به همراه این اقدامات، پیشنهاد می‌شود همیشه از روترهایی استفاده کنید که از سازندگان معتبر و با روند بروزرسانی منظم پشتیبانی می‌شوند.

کانفیگ روتر سیسکو voip

برای تنظیمات VoIP در یک روتر سیسکو، نیاز به تنظیمات مرتبط با پروتکل های VoIP و ترافیک صوتی دارید. در زیر، یک نمونه کانفیگ روتر سیسکو در محیط VoIP آورده شده است. در این نمونه، فرض بر این است که شما از پروتکل SIP برای مدیریت تماس های VoIP استفاده می کنید. شما ممکن است برای نیازهای خاص خود، از پروتکل های دیگر مانند H.323 استفاده کنید.

! تنظیم ورودی و خروجی از رابط VoIP

interface GigabitEthernet0/0

   ip address 192.168.1.1 255.255.255.0

   no shutdown

! تنظیم پروتکل SIP

voice service voip

   sip

      bind control source-interface GigabitEthernet0/0

      bind media source-interface GigabitEthernet0/0

      registrar server

         expires max 600 min 60

! تنظیم دسترسی به شبکه

PSTN (Public Switched Telephone Network)

dial-peer voice 1 pots

   destination-pattern 9T

   port 0/0/0

! تنظیم دسترسی به داخلی های شبکه داخلی

dial-peer voice 2 voip

   destination-pattern 1…

   session target ipv4:192.168.1.10

   codec g711ulaw

! تنظیم تماس های ورودی

voice translation-rule 1

   rule 1 /^\(.*\)$/ /1000/

! تنظیم تماس های خروجی

voice translation-rule 2

   rule 1 /^1000$/ /9\0/

! تنظیم شماره گیری

voice translation-profile outgoing

   translate calling 2

voice translation-profile incoming

   translate called 1

! تنظیمات دیفالت

dial-peer voice 3 pots

   destination-pattern 9T

   port 0/0/0

در این کانفیگ، رابط `GigabitEthernet0/0` برای ارتباط با شبکه VoIP استفاده می شود. پروتکل SIP برای مدیریت تماس ها استفاده می شود و IP آدرس `192.168.1.1` به عنوان IP روتر برای دسترسی به سرویس های VoIP تنظیم شده است. رابط ورودی `dial-peer voice` برای دسترسی به شبکه PSTN و رابط خروجی `dial-peer voice` برای دسترسی به داخلی های شبکه داخلی تنظیم شده است.

تنظیمات دیگر شامل قوانین ترجمه صوتی برای شماره گیری و تنظیمات دیفالت برای تماس های ورودی و خروجی است. لطفاً توجه داشته باشید که این کانفیگ فقط یک نمونه است و باید آن را براساس نیازهای شبکه خود تنظیم کنید. همچنین، برای استفاده از VoIP به علاوه روتر، ممکن است نیاز به تنظیمات دیگری مانند سرور VoIP و دستگاه های تلفن IP داشته باشید.

مزایای راه اندازی VoIP سیسکو

این مزایا برای راه اندازی VoIP سیسکو عبارتند از:

کاهش هزینه ها:

استفاده از VoIP سیسکو می تواند هزینه های تلفن را کاهش دهد ، زیرا شما نیازی به سرعت دهی به خطوط تلفنی ، نگهداری آنها و خرید قطعات سخت افزاری تلفن نخواهید داشت. همچنین با استفاده از VoIP سیسکو هزینه های تماس بین المللی نیز کاهش پیدا می کند.

کیفیت تماس:

با استفاده از VoIP سیسکو ، کیفیت تماس به طور قابل توجهی افزایش می یابد. زیرا شما همچون یک کنترل کننده ، امور تلفنی خود را مدیریت خواهید کرد.

پوشش جهانی VoIP:

سیسکو به شما اجازه می دهد تا با افراد در سراسر جهان ارتباط برقرار کنید ، به شرطی که به اینترنت متصل باشید.

عملکرد پیشرفته VoIP:

ویپ سیسکو شامل ویژگی هایی است که کارآیی و کارکرد را بهبود می بخشد. به عنوان مثال ، VoIP سیسکو امکاناتی مانند مکالمه چند طرفه ، انتقال تماس ، پیام رسانی صوتی و تصویری ، نمایشگر تماس و … را دارا می باشد.

محیط کار انعطاف پذیر VoIP :

ویپ به کابران اجازه می دهد تا هرجایی که بخواهند تماس بگیرند. این به کارآیی کارکنان در حرکت کمک می کند.

 همکاری تنگاتنگ افراد در شرکت ها و سازمان ها:

VoIP باعث می شود تا جهت همکاری و عملکرد بهتر در سازمان ها ، افراد به راحتی تماس بگیرند ، مکالمه کنند و اطلاعات را به صورت فوری با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

راه اندازی آسان:

نصب VoIP سیسکو ساده و آسان است. به بیانی دیگر در مقایسه با نصب و راه اندازی یک سیستم تلفن آنالوگ ، نصب VoIP سیسکو سریع و بدون دردسر است.

کاهش قطعات سخت افزاری و سیم تلفن:

این ویژگی VoIP به شما اجازه می دهد تا به عنوان مثال از سیم های تلفن جدید استفاده کنید ، که باعث کاهش قطعات سخت افزاری و کابل تلفنهای سنتی می شود.

پروتکل امنیتی VoIP:

ویپ  شامل پروتکل های امنیتی است و به شما اجازه می دهد از  تماس‌ های کاملا ایمن بهره مند شوید.

مقیاس پذیریVoIP:

ویپ سیسکو قابلیت مقیاس پذیری دارد. به این معنی که با افزایش تعداد کاربران می توانید این تعداد را به راحتی به آن اضافه کنید.

تماس بدون وقفه و پارازیت:

VoIP سیسکو صدای با کیفیت با فرکانس بالا و با کمترین پارازیت را ارائه میکند و به شما امکان می دهد که بدون وقفه تماس بگیرید و بدون قطع و وصلی با طرف مقابل ارتباط برقرار کنید.

اجزای مورد نیاز برای راه‌اندازی ویپ سیسکو:

تجهیزات مورد نیاز برای راه‌اندازی ویپ سیسکو،  عبارتند از:

1. Cisco Unified Communication Manager (CUCM)  :

این نرم‌افزار بر روی سرور نصب می‌شود و به عنوان مرکز مدیریتی برای تلفن‌های ویپ عمل می‌کند. این سیستم بر پایه لینوکس عمل می‌کند و برای مدیریت تلفن‌های ویپ و ارتباطات استفاده می‌شود.

2. Cisco CallManager Express (CME)  :

برای کسب و کارهای کوچکتر، این نرم‌افزار بر روی روتر سیسکو نصب می‌شود و امکان استفاده از تلفن‌های IP را فراهم می‌کند. این نرم‌افزار به عنوان یک قابلیت فناوری در IOS روتر عمل می‌کند.

3. سخت‌افزار مناسب:

برای اجرای CME با ورژن‌های مختلف IOS بر روی روتر، نیاز به سخت‌افزار مشخصی است. به عنوان مثال، برای ورژن 8.1 روی روتر 2811، نیاز به 256MB DRAM و 128MB فلش مموری و قابلیت پشتیبانی از 35 تلفن IP است.

4. لایسنس سیسکو بر روی IOS :

جهت استفاده از برخی امکانات و نرم‌افزارهای سیسکو مانند CME، نیاز به نصب لایسنس بر روی IOS روترها است.

5. تلفن‌های IP سیسکو:

برای استفاده از این سیستم‌ها، تلفن‌های ویپ IP سیسکو لازم است که با CUCM یا CME ارتباط برقرار کنند.

به کمک این اجزا، شما می‌توانید یک سیستم تلفنی ویپ پیچیده یا ساده‌تر را بر اساس نیازهای کسب و کار خود راه‌اندازی کنید.

کاربرد روتر چیست؟

کاربرد روتر را می‌توان به‌طور کلی به دو دسته زیر تقسیم کرد:

• دسترسی به اینترنت

روتر یکی از مهم‌ترین تجهیزات برای دسترسی به اینترنت است. این دستگاه با اتصال به مودم و سپس به شبکه اینترنت، امکان دسترسی به اینترنت را برای دستگاه‌های مختلف فراهم می‌کند.

• انتقال داده بین دستگاه‌ها

روتر  داده‌ها را بین دستگاه‌های مختلف در یک شبکه محلی (LAN) یا شبکه گسترده (WAN) منتقل می کند. به عنوان مثال، روتر می‌تواند داده‌ها را بین دو کامپیوتر در یک خانه یا بین یک کامپیوتر در یک شرکت و یا یک سرور در کشور دیگر منتقل کند.

انواع روتر:

روترها انواع گوناگونی داشته و بر اساس نوع کاربرد، عملکرد و قابلیت‌های متفاوتشان دسته بندی می‌شوند. این دسته‌بندی‌ها می‌تواند شامل روترهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری باشند. از نظر کاربردی، انواع روتر سیسکو به گروه‌های مختلفی تقسیم می‌شوند، که ذیلا به تعدادی از آنها اشاره شده است.

1. روتر بی‌سیم (Wireless Router): که قادر به اتصال دستگاه‌ها به شبکه بی‌سیم (Wi-Fi) هستند.

1. روتر مسیریاب اصلی (Core Router): که در شبکه‌های بزرگ به منظور مسیریابی داده‌ها استفاده می‌شوند.
2. روتر غیرمتمرکز (Edge Router): که برای ارتباط بین شبکه‌های داخلی و خارجی به کار می‌روند.
3. روتر سیمی (Wired Router): که از طریق سیم به دستگاه‌ها متصل می‌شوند.
4. روتر مجازی (Virtual Router): که نوعی روتر نرم‌افزاری هستند و رفتار روتر را شبیه‌سازی می‌کنند. سرورهای میکروتیک نیز مثالی از سرورهای مجازی هستند که در عملیات مسیریابی (Routing) وظیفه‌ای اساسی را بر عهده دارند.

هر کدام از این انواع روترها و سرورها وظایف و کاربردهای مختلفی دارند و بسته به نیاز شبکه، انتخاب می‌شوند.

وظایف روترهای شبکه:

هر یک از این انواع روترها وظایف و کاربردهای خاصی دارند و بر اساس نیازهای شبکه و محیط استفاده می‌شوند.

روتر بی‌سیم (Wireless Router):

• • این دستگاه‌ها دو وظیفه اصلی دارند: ایجاد شبکه بی‌سیم (Wi-Fi) و اتصال اینترنت به دستگاه‌ها از طریق این شبکه بی‌سیم.
  • آن‌ها دارای پورت‌های Ethernet هم هستند که به صورت سیمی به دستگاه‌هایی که از اتصال بی‌سیم پشتیبانی نمی‌کنند، ارتباط می‌دهند.

روتر مسیریاب اصلی (Core Router):

• • این روترها در شبکه‌های بزرگ استفاده می‌شوند و مسئولیت اصلی آن‌ها مسیریابی بسته‌های داده در شبکه است.
  • آن‌ها قادرند به صورت فوق‌العاده سریع و با کارآیی بالا داده‌ها را مسیریابی کنند و از ارتباطات پیچیده و پرترافیک مرکزی شبکه مراقبت کنند.

روتر غیرمتمرکز (Edge Router):

• • این نوع روترها در مرز شبکه‌ها (محلی که شبکه داخلی به شبکه‌های خارجی متصل می‌شود) استفاده می‌شوند.
  • وظیفه اصلی آن‌ها ارتباط دادن شبکه داخلی با شبکه‌های خارجی و مدیریت ترافیک بین این دو شبکه است.

روتر سیمی (Wired Router):

• • این روترها به دستگاه‌ها از طریق سیم (کابل) متصل می‌شوند.
  • معمولا در محیط‌هایی که نیاز به اتصال سیمی دارند، مانند شرکت‌ها یا سازمان‌هایی که امنیت بالایی را از اتصالات سیمی می‌خواهند، استفاده می‌شوند.

روتر مجازی (Virtual Router):

• • این نوع روترها نرم‌افزارهایی هستند که می‌توانند رفتار روترهای سخت‌افزاری را در سطح نرم‌افزاری شبیه‌سازی کنند.
  • آن‌ها معمولا برای آزمایش و تست شبکه، یا حتی به عنوان یک راهکار سروری برای مسیریابی درون سرورها استفاده می‌شوند.

انواع روترهای سیسکو:

به غیر از موارد ذکر شده، در ادامه  به توضیحات انواع دیگر روتر توجه داشته باشید.

روترهای سطح بالا یا High-Level

روترها مسئولیت مسیریابی بسته‌های داده در یک سطح خاص از شبکه را بر عهده دارند. روترهای سطح بالا یا (High-Level Routers)  دارای دامنه گسترده‌تری از جداول مسیریابی هستند که، این اجازه را می‌دهند تا بسته‌های داده را به مقصدهای مختلف در شبکه هدایت کنند. در شبکه‌های کوچک‌تر، مانند شبکه خانگی، روترهای سطح پایین‌تر وجود دارند که مسئولیت ارتباط با دستگاه‌های محلی و اتصال به اینترنت را دارند. این روترها دارای جداول کوچکتری هستند که فقط برای مسیریابی داده‌ها در داخل شبکه محلی استفاده می‌شوند. با افزایش اندازه شبکه و پیچیدگی آن، نقش روترهای سطح بالا پررنگتر می شود. اطلاعات جداول مسیریابی این روترها بیشتر شامل مسیریابی بین شبکه‌های مختلف با مسیرهای طولانی‌تر است.

روترهای IPS (روترهای ارائه‌دهنده اینترنت) به عنوان بالاترین سطح روترها، اطلاعات گسترده ای درجداول مسیریابی دارند که مسئولیت هدف یابی بین شبکه‌های مختلف و اتصال به اینترنت را بر عهده دارد. این‌ روترها می‌توانند به عنوان نقطه ارتباطی اصلی بین شبکه‌های مختلف و اینترنت عمل کنند.

برای مثال شماره های موجود در دفترچه تلفن‌ شما محدود است. درحالی که در سامانه 118  با دیتابیس‌های بزرگ‌تر روبرو هستید. پایگاه داده هایی که با موج عظیمی از شماره تلفنها همراه هستند. به همین منوال  روترهای سطح بالا هم مانند سامانه 118 دارای جداول و دیتابیس‌های مسیریابی با دامنه و اطلاعات گسترده‌تر هستند.

روتر مجازی (Virtual router) :

روتر مجازی یک نوع روتر نرم‌افزاری است که عملکرد یک روتر سخت‌افزاری را در یک محیط نرم‌افزاری ارائه می‌دهد. این روترها بر اساس سرورهای سخت‌افزاری x86 اجرا می‌شوند و امکاناتی مانند مسیریابی، سوئیچینگ، امنیت و دسترسی به شبکه‌های VPN  را فراهم می‌کنند.

دستگاه‌هایی که نمی‌توانند به طور مستقیم نرم‌افزار VPN را نصب کنند، با استفاده از روتر مجازی، قادر به اتصال به شبکه‌های VPN  می شوند. به عنوان مثال، این روتر به دستگاه‌هایی مانند کنسول‌های بازی، تلویزیون‌های هوشمند یا دستگاه‌های قدیمی‌تر که قابلیت نصب نرم‌افزار VPN را ندارند، امکان اتصال به VPN  می دهند.

از VRRP (Virtual Router Redundancy Protocol) برای ایجاد روترهای مجازی اولیه استفاده می‌شود. روترهای مجازی می‌توانند به عنوان یک جایگزین مؤثر برای روترهای سخت‌افزاری در برنامه‌های مختلف مورد استفاده قرار بگیرند. این روترها از امکانات بیشتری نسبت به روترهای سخت‌افزاری برخوردار هستند. به عنوان مثال روترهای مجازی امکان تغییرات مرتبط با نرم‌افزار و پویایی بیشتر در محیط شبکه را فراهم می‌کنند.

Core router :

این نوع از روترها در شبکه‌های بزرگ مانند شبکه‌های شرکتی یا سازمانی استفاده می‌شود. تفاوت اصلی این روتر با روترهای معمولی در حجم بسته‌های ارسالی و دریافتی و همچنین در ارتباط با شبکه‌های دیگر است. معمولاً بسته‌هایی که توسط روتر Core ارسال یا دریافت می‌شوند، دارای حجم بالاتری هستند و به شبکه‌های دیگر منتقل می‌شوند. این روترها به عنوان مرکز اصلی مسئول مسیریابی داده‌ها در شبکه هستند و ممکن است حتی با هیچ شبکه خارجی دیگری ارتباط نداشته باشند.

Edge router :

ایج روترها در مقابل، روترهای لبه (Edge) در ارتباط با شبکه‌های خارجی و به خصوص اینترنت هستند. این روترها بیشتر در لایه‌های آخر شبکه قرار دارند و وظیفه اصلی آن‌ها ارتباط با شبکه‌های خارجی و اینترنت است. روترهای لبه از پروتکل‌هایی مانند Border Gateway Protocol (BGP) برای برقراری ارتباط با شبکه‌های LAN و WLAN استفاده می‌کنند. ایج روترها از طریق اینترفیس‌های شبکه‌ای به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با یکدیگر و با شبکه‌های دیگر ارتباط دارند و از طریق این ارتباطات بسته‌های داده را مسیریابی می‌کنند.

Wireless router :

این نوع روتر با مودم ارتباط برقرار می‌کند و سیگنال‌های اینترنت را از مودم دریافت می‌کند. وایرلس به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد بدون سیم به شبکه متصل شوند و WLAN  یا شبکه محلی بی‌سیم را فراهم  ‌کنند. وظیفه اصلی این روتر توزیع داده‌ها با استفاده از آنتن‌ها است که به دستگاه‌هایی که قابلیت اتصال بی‌سیم را دارند، سیگنال می‌فرستد. باید توجه کرد که خود روترهای بی‌سیم شبکه محلی (LAN) را مستقیماً ایجاد نمی‌کنند، اما برای ایجاد شبکه بی‌سیم (WLAN) و ارتباط دستگاه‌های بی‌سیم از آن‌ها استفاده می‌شود.

• این نوع روتر با استفاده از کابل اترنت به مودم متصل می‌شود و قادر به توزیع داده‌ها از طریق آنتن‌های بی‌سیم می‌باشد.
• این روتر‌ها امکان ایجاد شبکه محلی بی‌سیم (WLAN) را فراهم می‌کنند که به دستگاه‌هایی که دارای قابلیت بی‌سیم هستند، اجازه دسترسی به اینترنت را می‌دهند.
• این روترها شبکه محلی (LAN) را مستقیماً ایجاد نمی‌کنند، اما WLAN را برای دستگاه‌های بی‌سیم فراهم می‌کنند.

Wired router

این روتر با مودم ارتباط دارد، اما به جای استفاده از آنتن برای ارسال سیگنال‌ها، از کابل‌های اترنت برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کند. وظیفه اصلی آن توزیع داده‌ها از طریق کابل‌های اترنت به دستگاه‌های مختلف است و به عنوان یک روتر LAN (شبکه محلی با سیم) عمل می‌کند.در هر دو روتر سیمی و بدون سیم، هدف اصلی روترها توزیع داده‌ها به دستگاه‌های مختلف در شبکه است. با این تفاوت که روترهای بی‌سیم با استفاده از فناوری بی‌سیم (WLAN) این کار را انجام می‌دهند و روترهای سیمی از کابل‌های اترنت برای این منظور استفاده می‌کنند.

چه زمانی به روتر نیاز داریم؟

به طور کلی، به یک روتر نیاز دارید وقتی که:

تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت زیاد می‌شود:

وقتی که تعداد دستگاه‌هایی که قصد دارید به اینترنت وصل کنید بیشتر می‌شود، یک روتر می‌تواند سیگنال اینترنت را به چندین دستگاه به اشتراک بگذارد. این به شما امکان می‌دهد که بیش از یک دستگاه را به اینترنت متصل کرده و از اتصال به شبکه‌های بی‌سیم (WLAN) نیز استفاده کنید.

نیاز به شبکه داخلی در منزل یا محل کارتان دارید:

اگر شما یا خانواده‌تان بیشتر از یک دستگاه متصل به اینترنت دارید (مثلاً کامپیوترها، تلفن‌های هوشمند، تلویزیون‌ها و… )، یک روتر به شما اجازه می‌دهد تا یک شبکه داخلی ایجاد کرده و این دستگاه‌ها را به طور همزمان به اینترنت متصل کنید.

نیاز به اتصال بی‌سیم (Wi-Fi) دارید:

اگر نیاز به اتصال دستگاه‌های بی‌سیم (مانند تلفن‌های هوشمند، لپتاپ‌ها، تبلت‌ها و…) به اینترنت دارید، روتر بی‌سیم به شما این امکان را می‌دهد که از طریق شبکه بی‌سیم به اینترنت وصل شوید.

نیاز به امنیت و کنترل دسترسی دارید:

برخی از روترها امکانات امنیتی مانند فایروال، کنترل دسترسی به شبکه، و امکانات امنیتی دیگر را فراهم می‌کنند که به شما اجازه می‌دهد تا شبکه خود را محافظت کنید و دسترسی به آن را مدیریت کنید. بنابراین، حتی اگر فقط یک مودم ساده داشته باشید، اضافه کردن یک روتر می‌تواند شما را قادر به بهره‌مندی از این ویژگی‌ها و کاربردهای متعدد در شبکه شخصی خود کند.

راهنمای خرید روتر

روتر دستگاهی است که اینترنت را از مودم به دستگاه‌های شما می‌رساند. برخی از مودم‌ها دارای روتر داخلی هستند و برخی نیاز به یک روتر جداگانه دارند. شما به چه نوع روتری نیاز دارید؟ برای انتخاب روتر، شما باید به عواملی مانند اندازه خانه یا دفتر، تعداد دستگاه‌های متصل، نوع فعالیت‌های آنلاین و بودجه خود توجه کنید.

1. انواع روتر را مشخص کنید:

برخی از انواع روتر عبارتند از:

تک روتر: این نوع روتر یک دستگاه تکی است که اینترنت را در یک محدوده مشخص پخش می‌کند. این روتر برای فضاهای کوچک یا متوسط مناسب است. اما ممکن است در فضاهای بزرگ یا دارای موانع، سیگنال ضعیف شود.

سیستم‌های مش: این نوع روتر شامل چندین دستگاه است که با هم همکاری می‌کنند تا اینترنت را در یک محدوده وسیع پوشش دهند. این روتر برای فضاهای بزرگ یا دارای موانع مناسب است. اما ممکن است هزینه‌بر یا پیچیده باشد.

2. ارائه دهنده خدمات اینترنتی شما کیست؟

در مبحث راهنمای خرید روتر، این موضوع مهم است. زیرا برخی از مودم‌ها با برخی از ارائه دهندگان سازگار نیستند. شما باید از ارائه دهنده خود بپرسید که چه نوع مودمی را پشتیبانی می‌کند و چه ویژگی‌هایی برای آن لازم است

3. جایگزین‌های یک روتر جدید را شناسایی کنید:

اگر نمی‌خواهید یک روتر جدید بخرید، می‌توانید از برخی از راه‌حل‌های دیگر برای بهبود سیگنال وای فای خود استفاده کنید. برخی از این راه‌حل‌ها عبارتند از:

تکرار کننده‌های وای فای:

این دستگاه‌ها سیگنال وای فای را از روتر دریافت کرده و آن را تقویت می‌کنند. این راه‌حل برای فضاهایی که دارای نقاط کور وای فای هستند مناسب است. اما ممکن است سرعت وای فای را کاهش دهند یا باعث تداخل شوند.

آداپتورهای خط برق:

این دستگاه‌ها از سیم‌های برق برای انتقال اینترنت استفاده می‌کنند. این راه‌حل برای فضاهایی که دارای دیوارهای ضخیم یا فلزی هستند مناسب است. اما ممکن است با برخی از سیم‌های برق سازگار نباشند یا توسط دستگاه‌های الکتریکی دیگر مزاحمت ببینند.

استفاده چندگانه از پیوست کواکس (MoCA)

این دستگاه‌ها از سیم‌های کواکسیال برای انتقال اینترنت استفاده می‌کنند. این راه‌حل برای فضاهایی که دارای سیم‌های کواکسیال در دیوارها هستند مناسب است. اما ممکن است با برخی از سیم‌های کواکسیال سازگار نباشند یا نیاز به یک فیلتر داشته باشند.

اکسس پوینت (نقاط دسترسی):

این دستگاه‌ها یک سیگنال وای فای جدید ایجاد می‌کنند که با روتر اصلی از طریق سیم اترنت متصل می‌شوند. این راه‌حل برای فضاهایی که دارای سیم اترنت در دیوارها هستند مناسب است. اما ممکن است نیاز به تنظیمات پیشرفته داشته باشند یا باعث ایجاد شبکه‌های مجزا شوند.

4. شما به چه سرعتی نیاز دارید؟

سرعت اینترنت شما بستگی به نوع فعالیت‌های آنلاینی که انجام می‌دهید دارد. برای مثال، برای مرور وب، ایمیل یا شبکه‌های اجتماعی، شما نیاز به سرعت کمی دارید. اما برای استریم ویدیو، بازی آنلاین یا دانلود فایل‌های بزرگ، شما نیاز به سرعت بالایی دارید. شما می‌توانید از ابزارهای آنلاین برای اندازه‌گیری سرعت اینترنت خود استفاده کنید و با پلن‌های مختلف ارائه دهندگان خود مقایسه کنید.

5. باندها و کانال‌های وای فای را بررسی کنید

باند وای فای به فرکانسی اشاره می‌کند که مودم برای ارسال و دریافت داده‌ها از آن استفاده می‌کند. باندهای متداول وای فای عبارتند از 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز.

باند 2.4 گیگاهرتز دارای برد بیشتر و سازگاری بالاتر با دستگاه‌های مختلف است، اما دارای تداخل بیشتر و سرعت کمتر نسبت به باند 5 گیگاهرتز است.

باند 5 گیگاهرتز دارای سرعت بالاتر و تداخل کمتر است، اما دارای برد کمتر و سازگاری پایین‌تر با برخی دستگاه‌ها است. هر باند وای فای به چندین کانال تقسیم می‌شود که هر کانال یک فرکانس خاص را نشان می‌دهد. برای کاهش تداخل و افزایش کیفیت اتصال، باید کانالی را انتخاب کنید که کمترین ترافیک را داشته باشد. برای این منظور، می‌توانید از اپلیکیشن‌هایی مانند WiFi Analyzer یا NetSpot استفاده کنید.

6. قبل از خرید پورتها را بررسی کنید

پورت‌ها به درگاه‌هایی اشاره می‌کنند که مودم با استفاده از کابل‌های شبکه به دستگاه‌های دیگر متصل می‌شود. برخی از پورت‌های متداول عبارتند از:

پورت WAN : این پورت برای اتصال مودم به خط تلفن یا فیبر نوری استفاده می‌شود. این پورت معمولا با رنگ آبی یا متمایز از سایر پورت‌ها مشخص می‌شود.

پورت LAN : این پورت‌ها برای اتصال مودم به دستگاه‌هایی مانند کامپیوتر، تلویزیون، کنسول بازی و غیره استفاده می‌شوند. این پورت‌ها معمولا با رنگ زرد یا سبز مشخص می‌شوند. تعداد و نوع این پورت‌ها بستگی به مدل مودم دارد. برخی از انواع این پورت‌ها عبارتند از:

پورت Ethernet : این پورت‌ها برای اتصال با سرعت بالا و پایداری بالا استفاده می‌شوند. این پورت‌ها معمولا با عدد 10/100/1000 مشخص می‌شوند که نشان‌دهنده‌ی سرعت انتقال داده‌ها به مگابیت بر ثانیه است. پورت‌های 1000 مگابیت بر ثانیه به Gigabit Ethernet  معروف هستند و سرعت بالاتری نسبت به پورت‌های 10 یا 100 مگابیت بر ثانیه دارند.

پورت USB : این پورت‌ها برای اتصال دستگاه‌هایی مانند فلش مموری، هارد اکسترنال، چاپگر و غیره استفاده می‌شوند. این پورت‌ها معمولا با عدد 2.0 یا 3.0 مشخص می‌شوند که نشان‌دهنده‌ی نسخه‌ی پورت است. پورت‌های 3.0 سرعت بالاتری نسبت به پورت‌های 2.0 دارند.

7. استانداردهای وای فای را مشخص  ‌کنید :

این استانداردها مشخص می کنند که چگونه دستگاه‌های بی‌سیم با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این استانداردها توسط یک سازمان به نام Wi-Fi Alliance  تعیین می‌شوند. برخی از استانداردهای رایج وای فای عبارتند از:

Wi-Fi 4: این استاندارد از سال 2009 و با نام IEEE 802.11n شناخته می‌شد. این استاندارد از باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند و سرعت انتقال داده‌ها را تا 600 مگابیت بر ثانیه افزایش می‌دهد.

Wi-Fi 5  : این استاندارد از سال 2014 و با نام IEEE 802.11ac شناخته می‌شد. این استاندارد فقط از باند فرکانسی 5 گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند و سرعت انتقال داده‌ها را تا 6.9 گیگابیت بر ثانیه افزایش می‌دهد. این استاندارد از تکنولوژی‌هایی مانند MU-MIMO و Beam-Forming استفاده می‌کند که بهبود عملکرد و پوشش وای فای را ممکن می‌سازند.

Wi-Fi 6  :  استاندارد مذکور از سال 2019 و با نام IEEE 802.11ax شناخته می‌شد. این استاندارد از باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز و 5  گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند و سرعت انتقال داده‌ها را تا 9.6 گیگابیت بر ثانیه افزایش می‌دهد. این استاندارد از تکنولوژی‌هایی مانند OFDMA و Backhaul استفاده می‌کند که بهینه‌سازی ظرفیت و کاهش تاخیر را امکان‌پذیر می‌کنند.